آرامگاه فردوسی مشهد
آرامگاه فردوسی در ۲۰ کیلومتری شمال شرقی شهر مشهد و در نزدیکی شهر طایران و همچنین بقعه تاریخی هارونیه واقع شده است. این آرامگاه بر اساس طرحی از حسن لرزاده و توسط هوشنگ سیحون بنا شده است. در ساخت این بنا سعی شده از طرح های هخامنشی و شبیه به بنای تخت جمشید و مقبره کوروش استفاده شود. این ساختمان از سه بخش تشکیل شده است. قسمت اول بخش میانی بنا می باشد که سنگ قبری از جنس مرمر است که ارتفاع آن نیم متر و در ابعاد 1 در 1.5 متر می باشد. قسمت دوم آن از تالار مربعی شکل و از جنس مرمر تشکیل شده که داخل آن با کاشی زینت داده شده است. این بخش دارای 4 ستون با سرستون بزرگ چهار گوشه این تالار را احاطه کرده و در ضلع جنوبی این بنا تصویر مردی بالدار وجود دارد. در نهایت نیز بخش سوم که قسمت پلکانی و مرمری این بنا است که تالار روی آن قرار گرفته است. روی این تالار اشعار فردوسی با هنرمندی حسین حجار باشی زنجانی به زیبایی سنگتراشی شده است. بنای آرامگاه فردوسی در سال ۱۳۱۱ آغاز شد و مدت ۱۸ ماه به طول انجامید و در سال 1313 برای جشن هزاره فردوسی آماده گردید. در ساخت اولین بنای این آرامگاه به دلیل اینکه محاسبات دقیق انجام نگرفته بود این ساختمان با جذب رطوبت نشست کرد و تعمیرات نیز فایده ای نداشت به همین دلیل در سال 1343 تصمیم بر این شد که ساختمان تخریب و مجددا ساخته شود که در این بازسازی بنا به شکل امروزی درآمد.
آرامگاه فردوسی مشهد
آرامگاه فردوسی مشهد
آرامگاه فردوسی مشهد
