آرامگاه خواجو

 آرامگاه خواجو در قسمت  شمالی شهر شیراز و در پاهکویه کوی صبوی واقع شده . این آرامگاه مشرف به دروازه قرآن میباشد . سال احداث آرامگاه به یکهزار و سیصد و پانزده برمیگردد . بنای اصلی آرامگاه در محوطه ای بدون سقف ایجاد شده و در وسط سفه آن سنگ مزاری است که بالای آن محدب و دارای برآمدگی میباشد   .  بر روی سنگ مزار نوشته ای دال بر اینکه خواجو در این مکان آرمیده وجود ندارد و تنها بالای سنگ مزار عبارت کل من علیها فان و یبقی وجه ربک ذوالجلال و الاکرام  درج شده .

 بیست و دو سال بعد ار احداث آرامگاه  اداره باستان‌شناسی فارس اقدام به بنای  یک اطاق در ضلع  شمالی محوطه آرامگاه نمود در پیشانی این اطاق دو غزل از غزلیات خواجو به خط نستعلیق بر روی کاشی‌های آنجا طرح شده  

. کمی بالاتر از آرامگاه  خواجو سه غار دیده میشود . یکی از آنها غاری است که مکان  عبادت عرفا بوده و خواجو نیز زمانی  در آن جا به عبادت سر میکرده . غار دیگر که در دهانه آن طاقی ضربی از نوع طاق کجاوه‌ای از سنگ و آجر زده شده محل قبر خواجه عمادالدین محمود، وزیر معروف شاه شیخ ابواسحاق اینجو است. در کنار این غار نقش برجسته‌ای از جنگ رستم و شیر دیده می‌شود که به فرمان حسینعلی میرزا فرمانفرمای فارس در سال هزار و دویست و هجده  ه.ق ایحاد شده . در کنار آن نیز نقش برجسته ناتمامی از فتحعلی شاه قاجار و دو تن از پسرانش دیده میشود . در کنارین این طرح  برجسته دو نیم ستون به سبک ستون‌های دوره زندیه در درون کوه ایجاد شده است . در سال ۱۳۷۰ با تلاش  دانشکده ادبیات دانشگاه کرمان، کنگره بزرگداشت خواجو در کرمان برگزار شد و مراسم اختتامیه این کنگره در شیراز انجام شدکه به بهانه آن  آرامگاه خواجو نیز بازسازی شد .  که شامل بازسازی کف و بدنه و ایجاد چند  دیواره‌های عمودی با مصالح سنگ بود . هم چنین مجسمه‌ای از سر و صورت خواجه از سنگ تراشیده شده، در این مکان قرار گرفته‌است. بنای آرامگاه خواجوی کرمانی به شماره ۹۱۶ در فهرست آثار تاریخی به ثبت گردیده است .