آرامگاه بوعلی
طرح بنای جدید آرامگاه بوعلی توسط انجمن معماران به رقابت گذاشته شد و پس از بررسی طرح ها گوناگون ، ایده مهندس هوشنگ سیحون توانست نظر داوران طرح ( گدار و فروغی ) را به خود جلب کند . و در ابتدای سال 1328 عملیات احداث بنا کلید خورد .
پس از آنکه مزار قدیمی تخریب شد قسمت های باقیمانده از بدن بوعلی سینا و ابو سعید دخدوک ( جمجمه و قسمتی استخوانها) در باکس های ویژه مهر و موم و در مزار جدید مدفون گردید .این طرح به شیوه معماری زمانی که پور سینا در آن زندگی میکرده و برگرفته از طرح بناب گنبد کاووس ( قدیرینه ترین بنای تاریخ دار اسلامی ) است .
این بنا ترکیبی از دو شیوه معماری ایران باستان و ایران بعد از اسلام میباشد . در طراحی این مبنا از المانهایی از هنرمعماری سنتی ایرانی استفاده شده است.الملنهایی مانند برج، بر گرفته از برج گنبد قابوس، باغچهها برگرفته از باغهای ایرانی، آب نماها برگرفته از حوض خانههای سنتی و نمائی با سنگهای حجیم و خشن خارا که با سنگ گرانیت کوه های الوند تريين شده و سمبل کاخهای باستانی امپراطوری پارسیان میباشد . سرانجام بنای آرامگاه در سال سال ۱۳۳۳ رونمایی گردید
در تالار جنوبی این آرامگاه موزه ای برای نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیاء کشف شده مربوط به هزارههای قبل از میلاد و دوران اسلامی در نظر گرفته شده .در تالار شمالی کتابخانهای دارای بیش از هشت هزار کتاب خطی و چاپی ارزشمند ایرانی و غير ايرانی و غرفههایی مربوط به آثار بو علی سینا و شعرا و نویسندگان همدانی وجود دارد
در غرفه آثار بوعلی تصویری از جمجه این دانشمند بزرگ كه زمان تخريب يافت شده بود تصويري وجود دارد . شایان ذکر است این بنا در فهرست آثار ملی کشورمان به ثبت رسیده .
